داستان ژنرال و تیم ملی!
فوتبال ایران در حال پیشرفت است.با اینکه ما سالهاست در آسیا به موفقیت چشمگیری دست نیافته ایم یا نزدیک به نیم قرن است که به المپیک نرفته ایم ، اما نمی توان از رو به جلو حرکت کردن فوتبال در ایران غافل شد.5 سال قبل زمانی که امیر قلعه نوعی هدایت استقلال تهران
را بر عهده گرفت ، خیلی ها در آن مقطع نوید ظهور یک مربی جوان و با دانش را در حد تیم ملی دادند ؛ اما به موفقیت رسیدن او در همان مقطع با استقلال سه سال به طول انجامید و استقلال به قهرمانی لیگ برتر رسید! حال او پس از دوسال دوری از تیمش و مدتی کار در تیم ملی ، مجددا به استقلال بازگشته است.بازگشت او به استقلال با قهرمانی این تیم در جام حذفی همراه بود.این قهرمانی توانست پایه های ماندگاری او را در این تیم استوارتر کند.با این که قلعه نوعی بارها به صراحت از رسیدن به خواسته هایش در فصل نقل و انتقالات خبر داده بود ، اما با نگاه به این دو دیدار آنها نمی توان منکر این شد که این تیم پر هوادار در بعضی نقاط کمبود هایی دارد.استقلال در لیگ جدید شانس آورد و ان این بود که اولا بازی اول آنها در تهران بود و ثانیا آنها برابر تیمی قرار گرفتند که حتی با سرمربی خود یک جلسه تمرین کامل را برگزار نکرده بودند!!!! نمایش شاگردان قلعه نوعی در رشت بسیار تاسف انگیز بود.او هنوز به سیستم 3 دفاعه در مرکز اعتقاد دارد اما حتی خواجه حافظ شیرازی هم می داند این نوع بازی حداقل مختص 30 سال قبل است ، زمانی که علی پروین توانست با تیم ملی در آسیا موفق ظاهر شود.اما قلعه نوعی برای اثبات خود و به کرسی نشاندن حرف هایش ، در تیم ملی هم همین روش را ادامه داد و مسبب حذف و شکست تیم ملی برابر کره شد!! او در استقلال هم تمام خریدهایش را بر اساس این سیستم انجام داد.ذوالفقارنسب خوب توانست اشتباهات تیمی ستارگان تهرانی را به مربی جوان شان گوشزد کند.این دکتر فوتبال ما که در زمان حضور قلعه نوعی در تیم ملی از منتقدان او به شمار می رفت ، نشان داد علم فوتبال مهم است و نه ستارگان آن!! استقلال دو بار متوالی در رشت و برابر پگاه و با یک سیستم و با یک مربی باخت! باخت!!!
زیهای غرب آسیا مقابل تیم ملی فلسطین قرار گیرد.صرف انجام این بازیها ، آیا می توان اعتباری به این بازیها اختصاص داد؟ اگر به یاد داشته باشید در دوره قبل هم تیم ملی کشورمان با بازیکنانی کم نام و نشان و نه در ایران توانست جام قهرمانی این بازیها را مال خود کند.به هر حال تیم ملی در مقطع کنونی شرایط ویژه ای دارد و می توان با بازیهای با کیفیت تری ، عیار این تیم را سنجید! می شد که با اعلام کناره گیری از این بازیهای بدون اعتبار ، بیش از این در مورد آماده سازی تیم ملی جدی تر بود!
احساسی است! اینکه پرسپولیس لیگ را با برد افتتاح کرد و دوباره برای سومین بار متوالی سایپا را با برد یک بر صفر از میان برداشت هم نکته قابل توجه کار بود.این که قطبی پس از کش و قوس های فراوان به پرسپولیس آمد و تیمش اینگونه بازی می کند ، آیا حضور قطبی در ایران در یک سالی و اندی چه دستاوردی داشت؟ کدام بازیکن در یک سالی که قطبی در ایران بود از پرسپولیس ستاره شد؟ غیر از این نبود که نیکبخت را از میان برداشت و شیث را کنار گذاشت و ... .او خیلی خوش شانس است و واقعا هنرپیشه ماهری است.او خوب کمبود فوتبال ایران را فهمید و دست روی آن گذاشت.فوتبال ایران چیزی از حاشیه ، ناسزا ، دروغ و ... کم نداشت اما فقط یک چیز کم داشت و آن شان فوتبالی بود که قطبی انصافا آن را به همه آموزش داد.وقتی فیروز کریمی در پایان بازی زمین و زمان را به هم می بافت تا بار شکست را قبول نکند یا محمد حسین ضیایی که همیشه از دست همه شاکی بود و یا غلام پیروانی دوست داشتنی که همواره داد بی پولی سر می داد!! قطبی با احترامی که در نزد هواداران بدست آورد بازهم توانست نیمکت سرخ پوشان را مال خود کند.وقتی می باخت ، بار شکست را بر عهده می گرفت!!! هنوز از یادمان نرفته پس از باخت چهار بر یک برابر استقلال اهواز در کوران لیگ بازهم دست به افشا گری و بدگویی علیه یارانش نزد! اما همه اینها به کنار ؛ حضور قطبی در ایران بازهم هیچ دستاوردی نخواهد داشت!!!
قبل سرمربی خود را نمی شناختند!!! ابومسلم ابتدا با غلام پیروانی شروع کرد و به میثاقیان رسید و با استیلی تمام کرد و به برگی زر به میدان آمد!!!! دیگر نکته ، عملکرد ضعیف تیم استقلال در این بازی بود.آنها که در فصل نقل و انتقالات به گفته قلعه نوعی تمام پیش بینی های خود را عملی کرده بودند اما در میدان چیزی جز ناهماهنگی به نمایش نگذاشتند! با پایان هفته اول لیگ ، تیم استقلال در صدر جدول با سه امتیاز قرار گرفت.در دیگر بازیها ، پیکان با اصغر مدیرروستا برابر صبا باتری قم با تساوی یک بر یک متوقف شد.مس کرمان که با خریدهای خوب خود و مربی موفق خود ( پرویز مظلومی ) پا به مسابقات گذاشته بود مقابل ذوب آهن اصفهان و در این شهر با یک گل شکست خورد.پیام خراسان هم نتوانست از صد برق شیراز بگذرد و با حساب دو بر یک به این تیم باخت.راه آهن تهران هم با داوود مهابادی مربی جوان خود دست به کار بزرگی زد و توانست در انزلی ملوان این شهر را با یک گل شکست دهد.پگاه هم با گل دقیقه ۸۸ یوسفی از شکست مقابل استقلال اهواز گریخت و یک امتیاز بدست آورد.و در پایان فولاد خوزستان با مجید جلالی توانست تیم جوان و مقتدر مقاومت سپاسی را با یک گل شکست دهد.
با اینکه او ابتدا در ایران خواهان زیادی داشت ، اما با این فکر که در پشت مرزهای ایران پیشنهاد های دندان گیری به او ارائه خواهند داد ، از کشور و میهن مادری ش ( به گفته خودش ) خارج شد.اما این پایان کار نبود ، چرا که بلافاصله حبیب کاشانی در یک نمایش دیدنی و البته سوال برانگیز ( که آخر هم کسی نفهمید چه جوری رفت ) از مدیر عاملی پرسپولیس استعفا داد ( یا استعفا دادنش!! ) تا مسولان سازمان خود را بیش از پیش در خطر ببینند.سازمانی ها در تردید بودند که با رفتن کاشانی و آمدن مصطفوی و روی کار آمدن مربی جدید نتوانند حداقل قهرمانی لیگ را دوباره تکرار کنند تا این که تصمیم گرفتند و قطبی را با اختیاراتی بسیار عجیب به ایران بازگرداندند.جالب اینکه قطبی از حضورش پس از حضور مجددش در این تیم هفته ها گذشت و مدیریت ضعیف باشگاه حتی جرئت اعتراض به وی را هم نداشت!! به هر حال هرروز پرسپولیس خانه ستاره هایی بود که یکی پس از دیگری با این تیم قرار داد می بستند و البته بدون مشورت با سرمربی!!! قطبی خوب می داند قول قهرمانی در آسیا مانند قول قهرمانی در لیگ خودمان نیست! او بازیگر خوبی است و یک سال نقش خود را با ایده های جالبی پیش برد.خدا واقعا او را دوست داشت حتی در دقیقه ۳+۹۰ بازی با سپاهان!! مطمئن باشید او امسال همانند فصل قبل راحت نخواهد بود.استقلال آماده با قلغه نوعی ، صبا با کریمی و سپاهان همیشه از مدعیان لیگ بودند.کاش قطبی نمی اومدش!!
تكنيكي پشتسر بگذارد. آخر سر معنويات بهعنوان بعد روحي و آرامشدهنده كار را تكميل ميكنند. اما من تا بهحال چندينبار هم گفتهام كه در ورزشي مثل فوتبال كار و تلاش در مرتبه اول است و من با اين اعتقاد به فوتبال وارد شدم.
ی سابق تیم ملی ( افشین پیروانی و احمد رضا عابدزاده ) را بعنوان مربی های پرسپولیس برگزید تا با این حرکت هواداران راضی شوند.سپس با استفاده از محبوبیت قطبی در نزد هواداران ، پروسه تبلیغاتی خود را به راه انداخت تا ذهن همگان به دیگر مسائل باشگاه معطوف نشود.مصطفوی می دانست در صورت انتخاب پیروانی بعنوان سرمربی و عدم نتیجه گیری احتمالی وی ، او هم باید خیلی زود با این تیم خداحافظی می کرد! پس دست به دامان رئیس سازمان شد تا از این طریق بتواند شرایط حضور مجدد قطبی را در ایران فراهم کند.با اینکه قطبی در پایان لیگ و در آن مقطع به پیشنهاد کاشانی مدیر عامل سابق باشگاه جواب منفی داده بود این بار با حداقل کشش ها موافقت خود را برای حضور در این تیم اعلام نمود.البته از شرایط وی حضور دستیار برزیلی ش در کادر فنی است که به نظر با این مهم هم موافقت شده است.البته با آشنایی که ما از افشین پیروانی و پرویز کماسی داریم این دو هم کم از استیلی و مرزبان نخواهند داشت.پس بدین ترتیب قطبی بار دیگر وارد بازی جدیدی خواهد شد که البته باید دید این بار مصطفوی همانند کاشانی از سرمربی خود حمایت می کند؟!
صافا درست به هدف خورده است.مطمئنا اسمهای دهان پرکنی مانند آقای گل فوتبال جهان ، اولین فوتبالیست ایرانی حاضر در لیگ قهرمانان اروپا ، اولین بازیکن ایرانی بوندس لیگا و ... می تواند هر اهالی فوتبال را به سمت خود بکشاند.اما هدف من ، نتایج قابل تامل و درنگ تیم ملی است که نشان می دهد دایی و همکارانش توانستند خود را در جایگاه کادر فنی تیم ملی به فوتبال دوستان ایرانی بشناسانند.اینکه تیم ملی فوتبال ایران چهار بازی است که حریفان را بدون گل از میان بر می دارد هم از نکات ظریف می باشد.دایی توانست با خط کشیدن بر روی نامهایی مانند علی کریمی ، وحید هاشمیان ، رحمان رضایی و ... و البته میدان دادن به ستاره های جوان و جویای نام لیگ تیم ملی را به مرحله دوم رقابتهای مقدماتی جام جهانی برساند.مطمئنا نمی توان منکر توانایی های ستاره های تیم ملی شد اما وقتی که فقط سایه آنها در زمین باشد آیا توانایی آنها قابل قیاس با غلامرضا رضایی جنگنده یا محسن خلیلی خلاق و یا ... است؟ همگان در جام ملتهای آسیا شاهد بودند که فقط سایه ای از این لژیونر های عزیز در میدان بود!! جالب اینکه حال با صعود تیم ملی به مرحله اصلی تنی چتد از بازیکنان خارج نشین از جمله وحید هاشمیان آمادگی خود را برای حضور در تیم ملی اعلام کردند؟ اما حالا واقعا دایی به او نیاز دارد؟ دایی نشان داده در بدست آوردن هرچیز جدا از توانایی بالا ، اراده قابل توصیفی دارد و این مهم را می توان از کیفیت بازی های اخیر تیم ملی دید.نوع بازی تیم ملی روز به روز بهتر شد تا جاییکه کار به روز پایانی نرسید و بازی آخر ما برابر کویت عملا تشریفاتی بود.پس به حاشیه ها گوش ندهیم و بعنوان یک هوادار ایرانی از تیم ملی و مربی ش حمایت کنیم.