ورزش از نگاه دو یا تو؟
ساعت ۷ صبح روزهای یکشنبه مردم ایران سلام ، سبب شد که پس از سالها بازهم جهانگیر کوثری به فکر فوتبال و تلویزیون بیفتد. آیا او در آن زمان اصلا به این موضوع فکر می کرد که می تواند با روش های قدیمی دیگر بیننده را مقابل گیرنده نگه دارد! مطمئنا نه ؛ چراکه حضور او در شبکه غیر ورزشی ۲ نه برای قدیمی ها جذاب بود و نه برای امروزی ها! چیزی که بیش از همه عذاب آورتر است ، اجرای کسل کننده خود اوست که به هیچ وجه نمی تواند جایی در میان اوقات سرگرمی ایرانیان بدست آورد! بحث های عجیب مانند اخلاق در ورزش بدون هیچ مناسبتی در زمانی که بحث اصلی ورزش فوتبال و تیم ملی است ، جای یک علامت سوال بزرگ را دارد! یا حضور سه مجری در دکوری که فقط گنجایش ۵ نفر را دارد! امروزه دیگر آیتم هایی مانند تولد ستاره ها که در مورد نوع غذا خوردن یا اندازه شماره کفش یک ستار ورزشی است ، مورد پسند هیچ کسی نیست! اینکه جهانگیر کوثری پس از سالها در میان برنامه به یکباره حال و هوای ۴۰ سال قبل را می کند و از آن دوران صحبت می کند ، چیزی جز ضعف فنی را بیان نمی کند! اصرار مکرر کوثری مبنی بر اینکه به بیننده بفهماند رنگ مورد علاقه ش آبی است ، یا دکور کاملا آبی رنگ برنامه در حالیکه بر خلاف اصول حرفه ای برنامه سازی است ، هم از دیگر عوامل ضعف است.او می توانست با نیامدنش ، در ذهن قدیمی ها یک اسطوره باشد نه یک ستاره کاغذی!!